Ο αέρας φυσά βαθύ μπλε σκέψεις.
Κλεισμένος στις ζεστές φλόγες ακούω
τις φωνές που μ’ αρπάζουν
από τα καμένα ρούχα.

Θα πέφτει χιόνι αύριο.
Στο στενό κάποιος άφησε
της ψυχής του το παλτό.
Κάτω από κάποια γέφυρα σίγουρα θα κρυώνει.

Η εξουσία πεινάει φίλε μου
και στα δεσμά μας, μας φορά χειροπέδες.
Για την ειρήνη σου,
στήσανε ενέδρα στις ελπίδες.

Η εξουσία πεινά αφέντη
και δε μ’ αφήνει να γελάσω.
Κάτω από τα τσιμέντα,
κάτω από πολιτείες φυλακές με διώχνει

Οι παλιοί μας φίλοι

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος 
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος 
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος 
Άλλες ερμηνείες: Αλκίνοος Ιωαννίδης 

Μη, μην το πεις 
οι παλιοί μας φίλοι 
μην το πεις 
για πάντα φύγαν. 
Μη, το μαθα πια 
τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια 
για πάντα φύγαν. 

Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν. 
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών. 

Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει 
τη δική σου μελαγχολία 
κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις 
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις. 

Πέρασαν για πάντα 
οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες 
οι κραυγές. 
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών. 

Όμορφη είναι αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ 
όμορφη να σας μιλήσω 
βλέπω πυρκαγιές 
πάνω από λιμάνια πάνω από σταθμούς 
κι είμαι μαζί σας. 

Όταν ο κόσμος μας θα καίγεται 
όταν τα γεφύρια πίσω μας θα κόβονται 
εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω 
τις μέρες τις παλιές.

Μαύρες αυτές οι μέρες για τους πολίτες αυτής της χώρας. Η εσωστρέφεια που επικρατεί ίσως ήταν επιβεβλημένη και τα επεισόδια, λυπάμαι που το λέω, ήταν θέμα χρόνου να γίνουν διότι μια άρχουσα εξουσία όταν δεν σέβεται και καταπατά καθημερινά την αξιοπρέπεια μιας ολόκληρης κοινωνίας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Από την στιγμή που είναι όλοι αυτοί ανεύθυνοι και δεν ντρέπονται που οδηγούν τον κόσμο στην εξαθλίωση έρχονται αντιμέτωποι με ένα είδος επανάστασης τυφλό που εγώ προσωπικά δεν το επικροτώ σε όλο του το εύρος.

Είδα πριν λίγο τον Υπουργό Εσωτερικών να βγαίνει και να αναρωτιέται ποιος είναι ο σκοπός των νεαρών ταραξιών και να αμφιβάλει αν ιδεολογικά καλύπτονται από τον θάνατο του 15χρονου.Μήπως θα πρέπει να σκεφτεί αν ο άλλος που οπλίστηκε σήμερα με μια πέτρα είχε χρόνια τώρα συσσωρεύσει οργή από τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, της παιδείας, των κρατικών υπηρεσιών , των σφαλιάρων που τρώει καθημερινά από τους βιομήχανους, την ανεργία που τον κατατρώει, τα σκάνδαλα που ακούει και τον ερεθίζουν επειδή κανείς ποτέ δεν τιμωρείται;

Όλοι αυτοί που μείνανε άναυδοι σήμερα πρέπει να αναζητήσουν τους λόγους στην ανευθυνότητά τους και στην ανύπαρκτη παιδεία που γαλουχήσανε τα παιδιά τους όλα αυτά τα χρόνια. Όταν τους γεμίζουν το μυαλό σκουπίδια από τις τηλεοράσεις και τα βιβλία, αυτά τα αποτελέσματα πρέπει να περιμένουν...