Μικρός ψυχαναγκασμός της κιθάρας μου

(συγγνώμη για τα ιδια και τα ίδια αλλά ετσι μου επιβάλλονται τωρα τελευταία...)

Μου μοιάζει κουρασμένο το φως που όλο γυρνά
γύρω μου τρομοκρατημένο φανάρι που γελα
ουρλιάζει στο φτερό μου το κυμα που περνάς
αγγίζει το κούτελό μου με στελνει στο καλό μου

Μικρός ψυχαναγκασμός της κιθάρας μου
μαθαίνει πως να με κρατά
δωμάτιο χωρις τοίχους η ψυχή της
φευγει μερικά βήματα και ξαναγυρνά
κρεμασμένη στο ταβάνι της
τυλιγμένη στις χορδές
σπάει μορφές ιδανικες αγαπημένες στοργικές

Το φως του πανικού ανασταίνει χίμαιρες
μια διεξοδο χιλια δαχτυλα μου δείχνουν
χτυπάνε με τρόπο τις αίολες χορδες
με συνθλίβει το δωματιο, ψυχή
οι χορδές με πνίγουν

Μικρός ψυχαναγκασμός...

Σαν κόκκινο...

Μέσα από τοίχους αλτρουιστικούς τα χρώματα κάνουν αντίθεση στην πιο φωτεινή σκέψη μιας μελαγχολικής ημέρας που πέρασε. Έμοιαζε με κοπέλα στα κόκκινα ντυμένη με ματιά που κοίταζαν ευθεία στα δικά μου. Ο δρόμος δεν εμπόδισε να ντύσει το κορμί της και την αντανάκλαση της στην βιτρίνα που γύμνωνε μια κούκλα που προσπαθούσε να σου μοιάσει.. γερασμένη από υλικά φτιαγμένη μιας μηχανορραφίας που ματαιώνει την ομορφιά μου.

Αξίζει να υπάρχει το χάλασμα αυτό κάπου εδώ στην πορεία που διαγράφω σε αυτή την πόλη. Αξίζει αυτή η φωτογραφία να ζητά το δικό μου βλέμμα να κοιτάξει όχι γιατί το καλοκαίρι πέρασε αλλά γιατί άφησε και φέτος χρώματα στην καρδιά μου όπως ο χρόνος σε τούτο δω το χάλασμα.

Είσαι όμορφη...

play...

only you...

Rock

Ένοχη γυρίζει
ξανά η θλίψη
με ένα τραγούδι
ροκ απ’ τα παλιά

χέρι σε χέρι
να σε αγγίζει
και στα κατακόκκινα σου χείλη
μια σιγανή φωτιά

θέλω όπως τότε
την αγκαλιά σου
να χαϊδεύω
τα ατίθασα μαλλιά σου

Κάποτε θα είμαστε μαζί
Σε μια ροκ σκηνή
Ιδρωμένοι ήρωες,
Παθιασμένες οργισμένες κραυγές

Κάποτε θα φιλιόμαστε γυμνοί
Σε μια μπάσα στιγμή
Αλύπητα θα βαράς τις χορδές
Μέχρι να σπάσουν το χτες

Το βλέμμα
Ταλαντώνεται υγρό
Σαν δάκρυ στεγνό
Πέφτει στο κενό

Παλιές αγάπες
Τραγούδι ηλεκτρικό
Της ψυχής μου μυστικο
Όνειρο που ενδελεχώ

Κάποτε θα είμαστε μαζί
Σε μια ροκ σκηνή
Ιδρωμένοι ήρωες
Παθιασμένες οργισμένες κραυγές

Κάποτε θα φιλιόμαστε γυμνοί
Σε μια μπάσα στιγμή
Αλύπητα θα βαράς τις χορδές
Μέχρι να σπάσουν το χτες