Μελομακάρονα

Σήμερα θα φτιάξουμε μελομακάρονα μιας και τα Χριστούγεννα έφτασαν και πρέπει να έχουμε κάτι γλυκό για να κεράσουμε τους καλεσμένους μας. Βάλτε λοιπόν τις ποδιές και ξεκινάμε

Υλικά :
2 φλ. λάδι
1 φλ. ζάχαρη
1 φλ. χυμό πορτοκαλιού
1 φλ. σιμιγδάλι ψιλό
1 κ. περίπου αλεύρι μαλακό
1 ½ κ.γ. σόδα
ξύσμα λεμονιού και πορτοκαλιού

Σιρόπι:
1 φλ. ζάχαρη
1 φλ. μέλι
1 φλ. νερό

Εκτέλεση:
Δουλεύουμε το λάδι αρκετή ώρα με το μίξερ και μετά ρίχνουμε τη ζάχαρη, το ξύσμα, το χυμό, το σιμιγδάλι και τέλος λίγο λίγο το αλεύρι με τη σόδα. Τα πλάθουμε μικρά γιατί μεγαλώνουν πολύ και τα βάζουμε στο φούρνο αφού έχει φτάσει τους 200 C γιατί αλλιώς απλώνουν. Όταν κρυώσουν τελείως τα αραδιάζουμε σε ταψί και τα περιχύνουμε με το σιρόπι ζεστό. Πασπαλίζουμε με καρυδόψιχα.

Έτοιμα! Χρόνια πολλά!

Μοιράσου.. την σιωπή

Michael Delta - Sixth Sense




ξέρεις πώς να αναγνωρίζεις έναν πραγματικό φίλο; ...

Μερικές φορές τα λόγια είναι περιτά.


Το τραγούδι αυτό είναι αφιερωμένο στη μεγάλη κοινότητα των κωφών και βαρήκοων που δυστυχώς η ζωή τα έφερε έτσι γι' αυτούς ώστε να μην μπορούν να χαρούν όπως πρέπει κάτι που για άλλους είναι δεδομένο και απαραίτητο.

Ταξίδι νυχτερινού πτηνού

Πετάει ο χρόνος σαν πουλί
στο εκεί της δύσης
πριν το εδώ της χαραυγής
να σου ζητήσει τύψεις.

Πετάει μόνο στο σκοτάδι
αποζητάει λύσεις
ψάχνει το όνειρο να βρει
που όλο βαθιά τρυπώνει.

Κοντοζυγώνει στο εκεί
μα το εκεί γίνεται εδώ
και το εδώ σαν τώρα,
παράξενη αιώρα.

Και όλο πετάει να το βρει
πριν το σκοτάδι διαλυθεί
και το πνίξει το πρωί,
και εμένα η ηλιοφόρα μπόρα...

Μέτρησα

Μέτρησα
Στίχοι:Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική:Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση:Ελευθερία Αρβανιτάκη


Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές
κι ήταν η σχέση μας αυτές
χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ
Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω
Από μένα πόσα δεν μπορώ

Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ...εσένα
Κι αν μείνει τ'όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό
Ένα να λες σαν να'ναι χθες
Πως μ'αγαπάς χίλιες φορές...

Έψαξα έτσι ένα ψέμα σου να βρω
να μην μπορώ να τ' ανεχθώ
και δεν βρήκα ούτε ένα
Κι έπειτα μέτρησα πάλι για να δω
αν είν'τα λάθη μου εδώ
και δεν έλειπε κανένα...

forgive me...

Συγγνώμη...

Θέλω πραγματικά και ειλικρινά να ζητήσω συγγνώμη σε όσους έφερα σε δύσκολη θέση και όσους στενοχώρησα με την ειδεχθή, αήθη και αποτρόπαια συμπεριφορά μου τις τελευταίες 3 μέρες. Ξέρω, είναι δύσκολο να αμνηστευτώ στη συνείδηση μερικών γι΄ αυτό όποιος, ακόμα, διατηρεί μέσα του επιφυλάξεις και αμφιβολίες για μένα ή δεν αποδέχεται αυτή μου την συγγνώμη, πραγματικά τον καταλαβαίνω και δεν του κρατώ καμία κακία.
Φιλικά, Θανάσης.

....

Δεν θα πω πολλά μόνο αυτά τα λίγα. Είναι πολύ άσχημο όταν σε ξεχνάνε τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Δεν με πειράζει η απόρριψη αλλά πολύ περισσότερο η αδιαφορία και το γεγονός ότι με πετάει σαν να είμαι σκουπίδι.
Είμαι πολύ στενοχωρημένος και θλιμμένος και θαύμα είναι που βρήκα 2 λεπτά ηρεμίας για να γράψω ετούτα. Παραμένω κλεισμένος και κλειδωμένος στο δωμάτιό μου, χωρίς φαί από το απόγευμα της Παρασκευής. Σε όποιον με ζητήσει να του πείτε ότι δεν θέλω να δω και να ακούσω κανένα, ίσως μπαίνω και γράφω τίποτα σε αυτό το blog. Υπολογίζω αύριο το πρωί να κλείσει και το κινητό μου από μπαταρία, δεν θα το ξανανοίξω.
Επιστρέφω στο μόνο που με αποδέχεται και με παρηγορεί σε τούτη τη ζωή, στη θλίψη μου…

Διάβαση τυφλών

Πόνο μισεμένο νοιώθει και βγαίνει έξω
στα αγάλματα εσκόνταψε χτες βράδυ
εν μέσω μιας μελωδίας τα ‘χε πάρει
με την πλανεύτρα την αγία τη σκιά του

Νιφάδες χιόνι κοσκινά ο άνεμος
στα μαλλιά, στο στήθος, παντού
προδόθηκαν τα άυλα του νου
φυλλαράκι του πληγωμένου ουρανού

Σε Διάβαση τυφλών
φίλε μου πάνω της βαδίζεις
με τα βήματα τα δέντρα τρίζεις
και τα σκίζεις

Σε Διάβαση τυφλών
φίλε μου πες τι γυρεύεις
αφού όλα τα βλέπεις
και τα ξέρεις;

@)}---^-----

Έμαθα και εγώ και πώς να δω
εκείνα τα σαθρά τα ξερώ όλα
σε γύρεψα στα φανερά μικρή μου Δόνια
και έχασα τον οπτικό προορισμό μου

Τα πόδια βυθίστηκαν στο παραμύθι
τα πλακάκια ανεμόμυλους θυμίζουν
στα μάτια, στα χείλη περιστρέφουν
τις λέξεις που ψέματα ουρλιάζουν θυμωμένες

Σε διάβαση τυφλών
και εγώ πια σε γυρεύω
με τα βήματα τα δέντρα τρίζω
και τα σκίζω

Σε διάβαση τυφλών
και εγώ πια προχωρώ δακρύζω
κάθε που την μορφή σου χτίζω
σε φόντο γκρίζο.

Εγώ ο τροβαδούρος...

Χτες παραβρέθηκα και εγώ στη συναυλία των Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Χρήστου Θηβαίου στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη. Καλά ήτανε αλλά θα προτιμούσα να είχανε και μια μπάντα να τους συνοδεύει μιας και ο μόνος που ήταν μαζί τους επί σκηνής ήταν ένας πιανίστας. Θα μπορούσε α ήταν πολύ καλύτερα. Α ξέχασα μαζί τους τραγούδησε και μια Μελίνα( όχι δεν ήταν ούτε η Μελίνα Κανά ούτε η Μελίνα Ασλανίδου), άγνωστη ακόμα τραγουδίστρια, που είπε ''τα μεταξωτά'', ''το μπαρ το ναυάγιο'', ένα τραγούδι της Αλεξίου, και κάποια άλλα που δεν θυμάμαι. Δυστυχώς ο κύριος Παπακωνσταντίνου δεν μας είπε το επίθετό της.

Τελοσπάντων μετά ήρθαν τα ωραία γιατί συνεχίσαμε με τον φίλο μου τον Άκη και τον φίλο μου τον Γιάννη στη σχολή θετικών επιστημών του Α.Π.Θ. Όποιοι ήσασταν εκεί, στην κατάληψη του Γεωλογικού και ακούγατε κάτι τελειωμένους να τραγουδούν στην δεξιά πτέρυγα του κτιρίου, εμείς ήμασταν.

Εις το επανειδίν!

Στην ουσία παρακαλώ...

Βλέπω πολλά παράξενα πράγματα τις τελευταίες μέρες και θέλω να πω ετούτα…

Χριστούγεννα σε λίγες μέρες. Οι γιορτές έφτασαν και φέτος και όπως κάθε χρόνο όλοι ετοιμάζουν εσωτερικά τον εαυτό τους να δεχτεί το χαρμόσυνο γεγονός της έλευσης του θείου βρέφους και να νοιώσουν μέσα από την προσευχή και την νηστεία, την κατάνυξη των άγιων ετούτων ημερών. Φυσικά και ειρωνεύομαι. Τι απ’ όλα αυτά ισχύει; Τίποτα.

Χριστούγεννα. Τι καλά. Μια ακόμα ευκαιρία να στολίσουμε την βιτρίνα μας, μια ακόμα ευκαιρία να πάρουμε ένα δώρο στους αγαπημένους μας, να πάμε διακοπές ίσως ή να περπατήσουμε στις αγορές κοιτώντας τις βιτρίνες ξοδεύοντας όσα λεφτά μας περισσεύουν αγοράζοντας πράγματα τις περισσότερες φορές ανούσια. (Κυριευόμαστε από μια υλική απληστία)

Αυτή είναι η ουσία, τα ανούσια, που όσο πλησιάζουν οι μέρες τα βλέπεις και σε πιάνουν τύψεις, γιατι κάτι λείπει μέσα σου, κάτι δεν βρίσκεται στο σωστό σημείο, κάτι έχεις κάνει λάθος. Εκεί κολλάει η μελαγχολία των γιορτών. Έρχεται η μέρα, και λες ''εγώ αλλιώς τα περίμενα.. δεν έχω ανάγκη την στιγμιαία ευτυχία που μου προσφέρουν τα υλικά αγαθά, θέλω αμφίδρομα να πάρω και να προσφέρω αγάπη, αλλά πώς προετοίμασα τον εαυτό μου γι’ αυτό;'' Κοιτάς πίσω και αντιλαμβάνεσαι ότι έμεινες με άδεια χέρια…

Καλές γιορτές να έχουμε!

Ημικύκλιο φεγγάρι

Τα φώτα της πόλης θολά και τα φανάρια στους δρόμους δείχνουν προταιρεότητα ψηλά. Θελω να πω ένα τραγούδι, ρε συ, λυπητερο, μοναχικό, να κλάψω και να δακρύσω για σένα. Παντού βλέπω εσένα, είσαι παντού και ταυτόχρονα πουθενά… θέλω να ταξιδέψω εκεί ψηλά γιατι έχω την ψευδαίσθηση ότι κάπου εκεί θα σε βρώ και μαζί με σένα και την αγάπη. Να ‘σουν για λίγο εδώ…

Αυτό που αξίζει…(II)

• Είναι ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη για σένα και στοργή

• Είναι μια αγκαλιά αληθινή όταν κλαις και θέλεις κάποιον δίπλα σου

• Είναι αυτό που νιώθει ένα μικρό παιδί όταν με ένα χαμόγελο αποκρίνεται στο δικό σου χαμόγελο

• Είναι το πρωινό χρώμα γύρο από τα μάτια σου όπως το χρώμα της ανατολής στις γειτονιές του ουρανού μας

• Είναι δυο λέξεις που περιμένει ο καθένας μας να ακούσει στοργικά από τα χείλη αυτού που αγαπά όσο τίποτα άλλο σε αυτό τον κόσμο (σ’ αγαπώ).

• Είναι ο εαυτός μας! Όχι γιατι είμαστε εγωιστές, αλλά γιατι για όλους μας υπάρχει κάποιος άλλος που μας σκέφτεται και καρδιοχτυπά για μας και μας αγαπά αληθινά, έτσι και εμείς πρέπει να φροντίζουμε και να καλλιεργούμε αυτό που ο άλλος εκτιμά σε εμάς.

Δακρίζω ξανά...

Είναι η καρδιά μου στα μισά χωρισμένη και πως θλιμμένη
θα την βρεις αν την ψάξεις... μαραμένη
τριανταφυλλιά θα βρεις εκεί που έχεις τη δική σου λέξη
φυτεμένη στη χρυσή τομή που άνοιξες ευθύς πριν λίγο.

Χωρίς οίκτο το όνομα μικρο το κάνεις
το σ' αγαπώ πιο πέρα παραμύθι το μοντάρεις,
μάγισσες κακές φριχτές αράχνες κατοικούνε μακριά στις άλλες
φωνές που δεν άκουσες δεν είδες δεν τις πρόλαβες μεγάλες.

Κανείς δεν άκουσε
αυτό που θα ακούσει ο ύπνος,
που θα με βρει δεν ρώτησε
γιατι πάλι εκεί θα την περάσω
την νύχτα αυτή και τις άλλες να ξεχάσω
θα λησμονήσω.

Πως σ' αγαπώ τι το θελα
να σου το μαρτυρήσω
και άλλο πικρό ποτήρι να γευτώ
να πιω και να τολμήσω;

Ωδή στη λυπημένη αρμονία του μυαλού μου
παίζει χωρίς εμένα
κάτι γλυκό και όμορφο
χωρίς ανταπόκριση.
Καμαρώστε ένα χαμένο...

Anna Vinnitskaya

Κάθε Κυριακή μετά την θεία λειτουργία η ΕΤ1 προβάλει μια εκπομπή με κλασική μουσική, ''μεγάλες παραστάσεις'' νομίζω λέγεται. Εκεί λοιπόν είδα την Anna Vinnitskaya.
H Anna Vinnitskaya είναι ρωσίδα πιανίστα και ξεχώρισε ως μουσικό ταλέντο από την πρώιμη ηλικία της. Το καλοκαίρι που μας πέρασε συμμετείχε στο μουσικό διαγωνισμό Queen Elisabeth Music Competition όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο. Αυτόν τον διαγωνισμό παρακολούθησα και εγώ και μαγεύτηκα όπως είναι φυσικό.
Δείτε και θα καταλάβετε:



Προσέξτε στο 6:40 περίπου, τις κινήσεις που κάνει… τις λατρεύω…
Το ζει το κομμάτι και αυτό φαίνεται και στο πρόσωπό της, μερικές φορές μοιάζει να του ψιθυρίζει.

Αυτό που αξίζει... (I)

• δεν είναι μια πράξη καλοσύνης που υποκινείται από υποκρισία.

• δεν είναι ένας καλός λόγος και ένα χάδι φθαρτό ή στενά υλικό.

• δεν είναι το φως του λάγνου προσώπου που σε τυφλώνει και δεν σ' αφήνει να δεις.

• δεν είναι το ψέμα που βγαίνει χρωματιστό από δυο ροδαλά χείλη και χαϊδεύει τα αυτιά σου.

• δεν είναι το ψέμα που σαν σπόρος φυτρώνει σε καρπερά χώματα αναπτύσσοντας έναν νάρκισσο.

• δεν είναι μια πρόταση που σε εγκλωβίζει πίσω από τις μπερδεμένες τις λέξεις.

1η Δεκεμβρίου : Παγκόσμια μέρα κατά του AIDS

Πρώτη μέρα του Δεκέμβρη σήμερα και πρώτη μέρα του χειμώνα επίσης. Καλό μήνα να έχουμε και πιο εύστοχες εσωτερικές αναζητήσεις μιας και κάθε χειμώνα ένα μικρό μελαγχολικό παιδί ξυπνά μέσα μου. Ίσως είναι ο μουντός καιρός των ημερών, ίσως η μελαγχολία των γιορτών αλλά η εσωστρέφεια ανεβαίνει στο ζενίθ της αυτές τις μέρες. Να προσθέσω και την ελπίδα μου φέτος να έχουμε ένα γεμάτο από βροχές και λοιπές κατακρημνίσεις χειμώνα έτσι ώστε αυτό που αισθανόμαστε μέσα μας να ολοκληρώνεται και εξωτερικά.

Σήμερα όμως δεν είναι απλά η πρώτη μέρα του Δεκέμβρη και η πρώτη μέρα του χειμώνα.. είναι κάτι παραπάνω. Είναι η παγκόσμια μέρα κατά του AIDS! Γενικά δεν συμφωνώ με την καθιέρωση των παγκόσμιων ημερών γιατι στεκόμαστε και συζητάμε για κάποια πράγματα μόνο την μέρα που έχει καθιερωθεί παγκόσμια μέρα για το συγκεκριμένο γεγονός. Κοιτάμε δηλαδή το δέντρο την μια και χάνουμε το δάσος τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Αυτή η μέρα όμως είναι πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου και πιστεύω ότι έχει πετύχει τον σκοπό της γι’ αυτό την τιμάω και σήμερα και όποτε μου δοθεί η ευκαιρία εδώ και μερικά χρόνια.

Το AIDS είναι μια ύπουλη αρρώστια, παράγωγο της αλαζονικής συμπεριφοράς του ανθρώπου που υποβαθμίζει της ηθικές του αρχές χρόνο με το χρόνο και βυθίζεται όλο και περισσότερο σε αντιλήψεις δήθεν απελευθερωτικές και προοδευτικές. Το AIDS για μένα είναι όχι ένα ιατρικό πρόβλημα ή μια αρρώστια απλώς αλλά ένα ευρύ κοινωνικό πρόβλημα και ως τέτοιο θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε για να το εξαλείψουμε. Μια αρρώστια που μεταδίδεται κυρίως σεξουαλικά σε μια σεξουαλικά απελευθερωμένη κοινωνία, σε μια κοινωνία που προωθεί τον σεξισμό σαν προϊόν σε όλες τις μορφές της ζωής και παντού μέσα στην καθημερινότητά μας Είναι στο ντύσιμό μας, στα περιοδικά στην τηλεόραση, στα τραγούδια που προωθούνται από το σύστημα. Σήμερα δεν έχει σημασία το ποιος είσαι, αλλά το πώς φαίνεσαι και το τι έχεις. Μια κοινωνία που δεν χορταίνει και δεν φτάνει στον κορεσμό με τίποτα, σε μια τέτοια κοινωνία η ασθένεια αυτή δεν μπορεί να σταματήσει την επέλασή της. Το πιο ανατριχιαστικό είναι αυτό που άκουσα σήμερα το πρωί, ότι δηλαδή 25000 άτομα στην Ελλάδα πάσχουν από αυτή την ασθένεια και δεν το ξέρουν.. πώς άραγε θα σταματήσει κάποιος αυτή την γεωμετρική πρόοδο της ασθένειας αυτής; Το αστείο είναι ότι πριν μερικά χρόνια όλο ανησυχούσαν για την ασθένεια των πουλερικών που μπροστά στο AIDS αποδειχτικέ μυρμήγκι μπροστά σε ελέφαντα!

Παραθέτω πιο κάτω μερικά επιπλέον στοιχεία για τον ιό HIV από την ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ:
http://www.skai.gr/master_story.php?id=66189

Ο ιός του AIDS προσέβαλε φέτος 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους και συνολικά 33,2 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν σήμερα με τον ιό HIV, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του κοινού Προγράμματος του ΟΗΕ για τον ιό HIV και τη νόσο του AIDS και της ειδικής υπηρεσίας UNAIDS (Πρόγραμμα ΟΗΕ για HIV/AIDS και UNAIDS), που θα δημοσιοποιηθεί άμεσα. Ο οργανισμός αυτός του ΟΗΕ που επανεξέτασε τα στατιστικά του στοιχεία, εκτιμά ότι 32,7 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν πέρυσι με τον ιό. Η προηγούμενη ετήσια έκθεση ανέφερε τον αριθμό των 39,5 εκατομμυρίων οροθετικών και νοσούντων. Ο οργανισμός του ΟΗΕ εξήγησε ότι η αλλαγή αυτή οφείλεται στην επανεξέταση των στοιχείων που είχαν χορηγηθεί από την Ινδία και από πέντε χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής. "Μια δραστική αντιμετώπιση του AIDS εξαρτάται από αξιόπιστες στατιστικές δημόσιας υγείας", δήλωσε ο διευθυντής της υπηρεσίας για το AIDS στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), αναφέρεται στην έκθεση. "Πρέπει να συνεχίσουμε να επενδύουμε περισσότερο σε όλες τις χώρες και σε όλες τις πλευρές της στρατηγικής ενημέρωσης που έχει σχέση με την υγεία". Τουλάχιστον δύο εκατομμύρια ασθενείς πέθαναν από τη νόσο το 2007, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μεταξύ τους 2,5 εκατομμύρια παιδιά μικρότερα των 15 ετών.


Συνολικά 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην Ασία, μεταξύ τους 1,7 εκατομμύριο ενήλικες και 330.000 παιδιά. Σε 2,5 εκατομμύρια ανέρχονται οι νέες λοιμώξεις, μεταξύ τους 420.000 παιδιά. Κάθε μέρα τουλάχιστον 6.800 άνθρωποι προσβάλλονται από τον ιό και τουλάχιστον 5.700 πεθαίνουν από τη νόσο. Η αύξηση του αριθμού των ατόμων που ζουν με τον ιό παραμένει σχεδόν στα ίδια επίπεδα με πέρυσι και το ποσοστό που πληθυσμού που έχει πληγεί από τη νόσο παρουσιάζει ελαφρά μείωση. Η υποσαχάρεια Αφρική συγκεντρώνει τα 2/3 των νέων λοιμώξεων, παρότι τα νέα κρούσματα μειώθηκαν σε 1,7 εκατομμύρια φέτος. Η περιοχή αυτή του κόσμου πληρώνει το πιο βαρύ φόρο στη νόσο καθώς καταγράφει τα 3/4 των θανάτων από το AIDS. Σχεδόν 22,5 άνθρωποι ζουν στην Αφρική με τον ιό του AIDS, δηλαδή το 68% του πληγέντος από τον ιό ΗIV παγκόσμιου πληθυσμού. Στην Ασία σήμερα ζουν 4,9 εκατομμύρια άνθρωποι με τον ιό, εκ των οποίων 440.000 είναι οι νέες λοιμώξεις που καταγράφηκαν μέσα σε ένα χρόνο. Η Καραϊβική είναι η δεύτερη περιοχή του κόσμου που πλήττεται από τη νόσο με σχεδόν το 1% των ενηλίκων να είναι φορείς του ιού (230.000 άνθρωποι ζουν με τον ιό, 11.000 θάνατοι και 17.000 νέες λοιμώξεις το 2007). Δεν υπάρχει θεραπεία για τον ιό HIV, που σταδιακά καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα. Ένα κοκτέιλ φαρμάκων που αποτελούν την ισχυρή αντιρετροϊκή θεραπεία (HAART) μπορεί να ελέγχει τη λοίμωξη και να διατηρεί σχετικά καλή την κατάσταση της υγείας του ασθενή. Ο ιός του AIDS μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή, από μολυσμένες σύριγγες και από τη μητέρα στο βρέφος.