Φως της νύχτας

Σαν αεράκι ραπίζει την καρδιά μου.
Εχει δροσιά μα με πονά
μελτέμια φθινοπωρινά
αγάπη λάγνη σιμά μου σιωπηλά
με νανουρίζει ήσυχα.
Τι ωραία να νιώθεις ηρεμία,
γαλήνη έρωτα και πόθο
και φιλί γλυκό σαν άγουρο καρπό
και χέρια βελούδινα να παιχνιδίζουν την καρδιά σου
με μάτια που φως, σαν μέρα, αγαπάνε...
Πόση ελπίδα κρύβει το φως
και πόση απόγνωση το τέλος μιας νύχτας...