Τις τελευταίες μέρες ανακάλυψα πόσα πολλά πράγματα μπορεί να κάνει κάποιος με μια κιθάρα, έστω και ξεκούρδιστη. Το να μάθει κάποιος να παίζει είναι μεγάλη υπόθεση και εγώ είμαι ακόμα στην αρχή. Κάνω αρκετές ώρες πρακτική με τις χορδές και θα κάνω για αρκετό καιρό ακόμα. Το να μάθεις είναι ισάξιο με ένα ταξίδι που είτε θα σου φανεί μακρύ και αδιάφορο, είτε σύντομο και απολαυστικό, ταξίδι δηλαδή που αξίζει τον κόπο.
Την κιθάρα μου την έχω ονομάσει.. στο όνομα της οφείλω ευγνωμοσύνη και είναι συνώνυμο της ποίησης, της έμπνευσης, του ρομαντισμού και της αγάπης. Την λατρεύω και κάνει την καρδιά μου να φτερουγίζει.. της αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι και την ευχαριστώ πολύ για τα απολαυστικά ταξίδια που μου χαρίζει.
υ.γ. οποιαδήποτε σύνδεση με πρόσωπα και γεγονότα του κειμένου είναι αποδεκτή :)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου