Το ψέμα

Θυμάσαι μια μικρή αυλή;
κάπου σε ένα άγνωστο στους πολλούς μέρος.
Θυμάσαι το πέτρινο μονοπάτι;
με τις πορτοκαλιές να σε υποδέχονται δεξιά και αριστερά σου
όλα άρχισαν με ένα Em σε ένα όνειρο βαθύ
κορδέλες γύρω και χαρές στα αυτιά μου έφθαναν
και ήταν το δικό σου γέλιο η δική σου φωνή αυτή που τραγουδούσε
μια πρόταση που τελείωνε σε ένα B7.

Γύρω ήταν πολλοί, που να θυμάμαι τώρα, εγώ μόνο εσένα συγκράτησα στη μνήμη μου
καλά δεν έκανα; και λάθος να ήταν, ήταν γλυκό λάθος σαν ένα G που φοριέται και σ' απογειώνει.
Άλλοι χόρευαν άλλοι μεθούσαν, εγώ να ξαποστάσω ήθελα λες και κουράστηκα αλλά λέμε τώρα.. εδώ κλείνουμε μάτι.. και σε ένα παγκάκι κάθισα σιμά σου μπας και σε γνωρίσω παράξενο Bm μου

Από αγένεια κατέχεις γι' αυτό μου κρύφτηκες. Θες να παίξουμε κρυφτό; ε κρύψου πίσω από ένα F τι με παιδεύεις; εκεί που κρύβεσαι κάνεις τα δυο μου μάτια να δακρύζουν...
δεν είναι ότι μου κρύφτηκες, είναι ότι δε με καταλαβαίνεις..

Τα ψέματα τα Am τα λένε έλα να σου πω και εγώ ένα.. σαν κλείνω τα μάτια ποτέ δε θα ξαναδακρύσω...