Μικρή ζωή

Να ήταν η ζωή μικρή σαν μια σταγόνα
νεανική λιακάδα στην αγκαλιά της νύχτας
πονεμένη χαρά πριν χαράξει ξανά,
να ‘μοιαζε με την δική μου…

Να ‘χε φτερά η ψυχή σαν πεταλούδα
να πετάει χορευτά σαν συναντά αγάπη
λυτρωμένο παιδί που δραπετεύει από τα βαθιά
να έμοιαζε με την δική μου…

Τραγούδια καλλιεπή για την μοναξιά
ξαπλωμένη η μέρα να ακούει άγρυπνα
ξεγελώντας τη σκοτεινή αμφιβολία
πως το μέλλον αίφνης μάταιο θα αποβεί

Και όσους αγαπάμε, πόσο γι’ αυτούς πονάμε;
Στο όνειρο μόνο ζουν την αλήθεια της στιγμής τους..
Να ήταν η ζωή μικρή σαν μια σταγόνα
να ‘μοιαζε με την δική μου…