Η λέξη απομόνωση

Κάποτε, όταν ήμουν μικρός, υπήρχε μια εκπομπή παιδική στην τηλεόραση σε κρατικό κανάλι που την έβλεπα τακτικά. Ήταν εθισμός για μένα η τηλεόραση και καθόμουν με τις ώρες να δω πράγματα που πολλές φορές δεν καταλάβαινα, αλλά η περιέργεια με ωθούσε. Δένεσαι πάνω στο κατάρτι του πλοίου και πίσω από το γυαλί ακούς και βλέπεις μια θάλασσα από χρώματα και φανταστικά πρόσωπα που σε καλούν να κολυμπήσεις μαζί τους, να τα λατρέψεις ή να τα μισήσεις.

Πέρα από αυτά όμως η εκπομπή που αναφέρομαι ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα. Υπήρχε ένα κοριτσάκι τόσο μικρό που το ύψος του δεν ξεπερνούσε το μήκος ενός μολυβιού. Το κοριτσάκι αυτό το είχε σκάσει από κάποιο βιβλίο και η περιέργεια της την ωθούσε να μπαίνει σε άλλα βιβλία και να γνωρίζει τις ιστορίες που διαδραματίζονταν σε αυτά. Έτσι λοιπόν ενώ είχε μπει σε διάφορα λογοτεχνικά βιβλία σε μυθιστορήματα και διηγήματα κάποια μέρα μπαίνει και σε ένα λεξικό.

Εκεί λοιπόν συνάντησε την βασίλισσα του λεξικού που δεν θυμάμαι ποια λέξη ήταν, συνάντησε την Χαρά που ήταν πάντα χαρούμενη, την Λύπη που ήταν πάντα λυπημένη και άλλες λέξεις μεταξύ αυτών και μια που καθόταν σε μια γωνία μόνη της και την έλεγαν Απομόνωση. Το κοριτσάκι παραξενεύτηκε που ήταν τόσο μόνη και ζήτησε να μάθει την ιστορία της.

Ως συνήθως τα λεξικά δεν αφηγούνται ιστορίες για τις λέξεις που περιέχουν απλά αρκούνται σε έναν ορισμό. Ορίζω σημαίνει περιορίζω, γι’ αυτό θα ήθελα να γράψω τι σημαίνει για μένα η λέξη απομόνωση.

Η απομόνωση βρίσκεται πάντα πάνω σε ένα μεταίχμιο γεμάτο αντιφάσεις. Το χρώμα που της ταιριάζει είναι το μωβ γιατι και αυτό έχει μια διττή φύση.. Το μώβ των λουλουδιών και το μώβ της χαραυγής. Κλείνεσαι σε ένα χώρο που τη μια είναι φυλακή και χρωματίζει την ψυχή σου στο χρώμα του νυχτερινού ουρανού, και την άλλη χώρος ανασυγκρότησης που απορροφά της άσχημες σκέψεις και τις επιστρέφει αμόλυντες και πιο ώριμες.

Γιατί τα γράφω αυτά; Ίσως γιατι και τώρα νιώθω πολύ μόνος.. και μπερδεμένος…

Η Απομόνωση

Περίμενε, στάσου για μια στιγμή

υάκινθος ανθίζει, καλοκαίρι ξημερώνει

θα ‘ρθουν χαρές, στιγμές, και χρόες.. με χρώματα

μα κλεισμένος στο κλουβί μου πώς να δω;

Ενίοτε φωνές τρέχουν λαχανιασμένες

να συμβουλέψουν ένοχους

να τους συγκεράσουν στο μέτρο

που έχει ο καθείς τη ζωή του στοιβαγμένη.

Η λέξη απομόνωση γράφεται με ωμέγα

στην τέταρτη συλλαβή ‘κει που ‘ναι ταγμένη

γιατι με κρατάει χώρια μου, στενό, που ‘ναι μέγα

στενοχώρια της ψυχής μου, μη αρεστή ευχή μου.

Η λέξη απομόνωση περατώνει την ζωή μου

μέχρι να αναγεννηθεί από το μεταίχμιο κλειδί μου

ξαναγεννημένη σε μια υδατογραφία

έλα με χρώματα να ζήσουμε την ίδια ιστορία

Αχ..

υάκινθος ανθίζει.. καλοκαίρι ξημερώνει..

χαρές, στιγμές και χρώματα ανέγγιχτα λυτρώνει…