Ο καιρός έξω θυμίζει καλοκαιρινή μέρα και έχω σκάσει στη ζέστη. Οι εμπειρίες μου συμπυκνώνονται σε τρία καλοκαίρια, πολλά συναισθήματα και πολύ ζέστη. Δεν θα πω κουβέντα για το πάπλωμα.. γιατί το καλοκαίρι το διπλώνω και το μαζεύω στο πατάρι. Ακόμα χειμωνιάτικος μήνας όμως και ενώ όλα είναι τόσο ξένα μέσα από την ιδεατή οπτική διόπτρα μου, δίχως το πάπλωμα και μόνο με ένα φανελάκι νοιώθω να με περικυκλώνει η ζέστη κάποιου θερινού μήνα τόσο μακρινού όσο και η τελευταία φορά που έγραψα για πορφυρά φεγγάρια.
Σαν να ήταν χτες θέρος, λοιπόν, μια αύρα ζεστή έγινε κυκλώνας γύρω μου και ότι πιο όμορφο έχω νοιώσει ποτέ, ξαναγεννήθηκε από την στάχτη του. Τα γράμματα συνταχτήκαν οι προτάσεις μπήκαν στη σειρά και το ελέγχω για όσο μπορώ ακόμα.
Σε όσα γράφω πιο πάνω και το κουράζω, ένα θέλω να πω μόνο.. η ατμόσφαιρα γύρω μου μου θυμίζει ότι πιο γλυκό.. ότι πιο όμορφο έχω νοιώσει ποτέ στη ζωή μου…
Ότι πιο απατηλό……
2 σχόλια:
Μετά από τόσα χιόνια που διαβάζω, να και μία καλοκαιρινή μέρα...
:)
ε ναι ολο χιόνια δε λέει :P
αντε τωρα που έρχεται και η άνοιξη!
Δημοσίευση σχολίου