Στην ουσία παρακαλώ...

Βλέπω πολλά παράξενα πράγματα τις τελευταίες μέρες και θέλω να πω ετούτα…

Χριστούγεννα σε λίγες μέρες. Οι γιορτές έφτασαν και φέτος και όπως κάθε χρόνο όλοι ετοιμάζουν εσωτερικά τον εαυτό τους να δεχτεί το χαρμόσυνο γεγονός της έλευσης του θείου βρέφους και να νοιώσουν μέσα από την προσευχή και την νηστεία, την κατάνυξη των άγιων ετούτων ημερών. Φυσικά και ειρωνεύομαι. Τι απ’ όλα αυτά ισχύει; Τίποτα.

Χριστούγεννα. Τι καλά. Μια ακόμα ευκαιρία να στολίσουμε την βιτρίνα μας, μια ακόμα ευκαιρία να πάρουμε ένα δώρο στους αγαπημένους μας, να πάμε διακοπές ίσως ή να περπατήσουμε στις αγορές κοιτώντας τις βιτρίνες ξοδεύοντας όσα λεφτά μας περισσεύουν αγοράζοντας πράγματα τις περισσότερες φορές ανούσια. (Κυριευόμαστε από μια υλική απληστία)

Αυτή είναι η ουσία, τα ανούσια, που όσο πλησιάζουν οι μέρες τα βλέπεις και σε πιάνουν τύψεις, γιατι κάτι λείπει μέσα σου, κάτι δεν βρίσκεται στο σωστό σημείο, κάτι έχεις κάνει λάθος. Εκεί κολλάει η μελαγχολία των γιορτών. Έρχεται η μέρα, και λες ''εγώ αλλιώς τα περίμενα.. δεν έχω ανάγκη την στιγμιαία ευτυχία που μου προσφέρουν τα υλικά αγαθά, θέλω αμφίδρομα να πάρω και να προσφέρω αγάπη, αλλά πώς προετοίμασα τον εαυτό μου γι’ αυτό;'' Κοιτάς πίσω και αντιλαμβάνεσαι ότι έμεινες με άδεια χέρια…

Καλές γιορτές να έχουμε!