Δεν έχω τι να νιώσω, δεν έχω τι όμορφες ιστορίες να σκεφτώ, δεν έχω όμορφες λέξεις να ντύσω αυτές τις ιστορίες. Όλα μοιάζουν γύρω μου ένα απέραντο κενό στο οποίο δεν υπάρχει τίποτα που να με θέλει. Αισθάνομαι σαν να είμαι ο χειρότερος εγκληματίας. Δεν υπάρχω πια για σένα. Σε όλους τους άλλους δίνεις μια σκεπή κάτω από το χαμόγελο σου και δεν υπάρχει ούτε ένα μικρό υπόστεγο για μένα. Μακάρι να μην ήμουν εγώ. Μακάρι να ήμουν κάτι άψυχο που σε περιβάλει. Μακάρι να ήμουν ένα μικρό αρκουδάκι που σου πρόσφερε κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο σε κάποια ευτυχισμένη επέτειο της ζωής σου γιατι θα έπαιρνα αγάπη από σένα πριν καταλήξω μια μέρα σε ένα ανήλιαγο πατάρι, ενώ τώρα βρίσκομαι ήδη σε αυτό ακρωτηριασμένος και μισημένος. Έβαλα τις σκέψεις μου για σένα σε ένα γυάλινο μπουκάλι και καθισμένος στην άκρη ενός υψιπέδου που έβλεπε στο φιόρδ της ψυχής μου μαζί με τα καραβάκια που χάνονταν στον ορίζοντα το έριξα και αυτό στη θάλασσα για να σε βρει.
Η εκούσια εξάρτηση είναι η πιο όμορφη κατάσταση… και πως θα ήταν δυνατή χωρίς αγάπη!
2 σχόλια:
Χαλαρά, μικρέ. Πολλές φορές σε αυτά τα θέματα, πιο πολύ δίνεις εσύ υπόσταση στο μυαλό σου, παρά υπάρχει στ'αλήθεια κάτι που αξίζει τον κόπο.
Κάτι μου λέει ότι δεν είναι αυτό που θέλεις να ακούσεις, αλλά, βασικά, αυτά τα πράγματα είναι συνήθως πολύ πιο απλά απ'ό,τι νομίζει κανείς.
Ναι.. σίγουρα.. ούτε αυτό το κάτι αξίζει τον κόπο ούτε και τίποτα από όσα βλέπεις εδώ μέσα. Επομένως απο το τίποτα καταλήγουμε στο τίποτα. Τόσο απλά...
Δημοσίευση σχολίου