Εξεπλάγην όταν είδα πόσο καιρό είχα να γράψω στο μπλοκ μου αλλά ποτέ δεν είναι αργά.. χαράματα της πρώτης μέρας του Νοέμβρη και μια διάθεση για δημιουργία με πλημμυρίζει.. λατρεύω αυτές τις ώρες πάρα πολύ γιατί κυριαρχεί η φαντασία μου που άλλοτε με τροφοδοτεί με ευχάριστα και άλλοτε με δυσάρεστα πράγματα.. χμμ αυτή τι στιγμή σκέφτομαι θετικά αλλά με το μυαλό που κουβαλάω ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το επόμενο λεπτό.
Η πρωινή ηλιαχτίδα που θα χαϊδέψει όλα τα μαγουλάκια που κοιμούνται αυτή την στιγμή ας πάρει το χάρισμα ενός μαγικού ραβδιού και ας προσφέρει άλλη μια χαρούμενη και ευτυχισμένη μέρα σε όλα τα πρόσωπα που αγαπώ και έχω μες στην καρδιά μου :)
Σας αγαπώ.. Αγαπημένο μου νυχτοπούλι με αγαπάνε;…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου