Οι περιπέτειες ενός… ηλιθίου

''Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
κάποιον αγαπάω'' Α.Ι.

Τι σου λέω τώρα έ;
Θα ακούσεις και την μελωδία σε επόμενη δημοσίευση αλλα δεν θα ξεπέσεις στο επίπεδο το δικό μου.. στο επίπεδο ενός ηλίθιου. Ήταν τα λόγια σου αυτά, θυμάσαι; ''ένας ηλίθιος''

Πέρυσι το καλοκαίρι:
Μ: Θα είμαι πάντα φίλη σου.

Πέρυσι το καλοκαίρι..
Θ: Θα με αφήσεις και εσύ.. θα με ξεχάσεις..
Μ: Όχι.. ποτέ.. Πάντα θα ‘μαι κοντά σου όταν με θες.
Θ: :)

Πέρυσι το καλοκαίρι:
Μ: Μόλις γύρισα από κατασκήνωση το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ανοίξω τον υπολογιστή μου να δω τα mail σου.
Μ: Χάρηκα όταν είδα όλα αυτά που μου έγραφες.
Θ: Ενδιαφέρομαι για σένα. Σου αρέσει που σου δείχνω ενδιαφέρον;
Μ: Πάρα πολύ :)

Πέρυσι τον Νοέμβρη:
Θ: Θέλω να έρθω σπίτι σου να σου κάνω καντάδα :)
Μ: :D Είσαι τόσο γλυκός!
(Αργότερα στο τηλέφωνο):
Μ: Είμαι έξω από την σχολή και είδα κάποιους με ακορντεόν και κιθάρες να τραγουδούν. Θυμήθηκα όλα αυτά που μου είπες πριν.
Μ: Θα είναι η καντάδα που ήθελες να μου κάνεις.

Φέτος τον Μάη:
Λ: Η Μ. κατάλαβε πόσο ηλίθιος είσαι. Δεν θέλει να σου ξαναμιλήσει.

Έτσι με έκρινε η Μ. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Όσο για σένα άσε τα ''δεν πρέπει'', πες ότι είμαι ηλίθιος.. πες αυτό που πιστεύεις.. εξάλλου το έχουμε ξαναδεί το έργο.. αρκετές φορές…